Carlos Lucas
Carlos Lucas, médico estomatólogo de 67 anos de idade, mantivo operativa a súa propia clínica dental en Albacete durante 35 anos. Xubilouse en febreiro de 2015. Aínda que xa non exerce como dentista ao estar dado de baixa no Colexio de Odontólogos e Estomatólogos albaceteño, segue vinculado ao mundo odontológico colaborado na Clínica Solidaria da cidade castelán-manchega, onde presta axuda técnica. Esta é a súa historia.
— Colaboras na Clínica Solidaria de Albacete desde moi ao principio. Como empezou todo?
— Eu estaba en Inglaterra para celebrar os aniversarios da miña única neta, e lin na edición dixital da Tribuna de Albacete que ao cabo duns meses abriría a Clínica Solidaria. En canto cheguei a Albacete establecín contacto con María Dolores Cuenca para ofrecerme como colaborador no aspecto práctico: emendar avarías técnicas de pouca importancia, colocar o letreiro de Odontoloxía Solidaria… cousas así. Como non podo exercer como odontólogo, pensei que era outra maneira de cooperar co proxecto.E así seguimos. De cando en vez chámanme, ou eu paso por alí, e fago o que se requira. É un papel pouco visible, pero necesario.
— Entre outras cousas, estás pendente de axustar os equipos…
— Se unha turbina non acaba de ir ben a engraso, e cousas así. Ten en conta que cando eu establecín a miña propia consulta en Albacete non había ningún servizo técnico de equipos dentais na cidade. Entón, para evitar os custos que supoñía o traslado dun técnico de Madrid a Albacete, tiven que aprender a reparar as avarías dos meus equipos. Eses pequenos coñecementos algunha vez permitíronnos non deixar de usar un equipo na Clínica Solidaria de Albacete.
— Por que, ao coñecer que se abría a Clínica Solidaria de Albacete, decidiches implicarche?
— Porque axudar ás persoas en risco de exclusión social, e darlles como mínimo un tratamento dental básico, paréceme unha causa nobre. Hai que facerlles un oco e traballar para eles.
— É unha maneira de facer un pouco máis xusto o noso mundo?
— Por suposto. Hoxe en día hai moitas organizacións non gobernamentais que axudan aos necesitados. É unha nota de calidade e de achegamento a estas persoas, e desde logo a Clínica Solidaria de Albacete marcou un fito na cidade. Ningunha outra especialidade ten unha clínica destas características, quizá porque a enfermidade dental ataca con moita máis frecuencia ás persoas que están nunha situación económica complicada.
— Na túa opinión, por que é interesante ser solidario?
— É unha maneira de encher un oco que temos todos no corazón. Hai moita xente necesitada e temos que colaborar, darlle un a estas persoas tratamento básico e que poidan masticar e gozar un pouco comendo. Isto supón unha satisfacción para o que o fai.
