Carlos Bello
Carlos Bello, odontólogo de 24 anos, é un dos voluntarios que forman parte do equipo da Clínica Solidaria de Zaragoza. Licenciado en 2016, traballa na clínica odontoloxica da súa familia na capital aragonesa. Coñeceu a Fundación mediante un compañeiro de Facultade, e segundo di nesta entrevista a acción solidaria permitiulle descubrir outra cara da odontoloxía.
— Cando empezaches a colaborar na Clínica Solidaria de Zaragoza?
— En setembro do ano pasado, recentemente licenciado. Coñecín Odontoloxía Solidaria por un amigo da Facultade, Raúl, que empezou o voluntariado comigo, pero tivo que deixalo porque se foi a Francia. Cando me comentou que existía a Fundación, enseguida pareceume que era unha boa maneira de empregar o tempo que tiña libre para axudar a outras persoas. Actualmente, vou á clínica unha vez por semana, todos os luns. O ambiente é fantástico, hai moi boa xente, e fixen uns cuantos amigos.
— Odontoloxía Solidaria é a túa primeira experiencia cunha ONG?
— Non, na Facultade xa colaborei con Cruz Vermella. Con outro amigo colaboramos en sesións informativas sobre a saúde oral dirixidas á xente de Huesca. Gústame axudar á xente, dalgún modo faime sentir realizado. Cando empecei a colaborar con Odontoloxía Solidaria deime conta que as persoas que veñen á clínica de Zaragoza son moi agradecidas. Saben que o que estás a facer supón un esforzo engadido, que o fas sen gañar nada, e creo que o valoran moito.
— Entre os nosos pacientes, en ocasións hai xente con situacións persoais moi problemáticas…
— Si, é verdade. Xente con problemas moi serios. Tratar con estas persoas dáche un choque de realidade. Ás veces vivimos no noso pequeno mundo, cada cal o seu, pero cando empezas a coñecer o mundo dos demais dásche conta de que hai moita xente que pasa por situacións difíciles. Os pacientes comparten os seus problemas contigo, cóntanchos, e vasche dando conta de cousas…
— Leste “choque de realidade” do que falas, foi modificando o teu punto de vista?
— En parte si. O contacto cos pacientes de Odontoloxía Solidaria éncheme moito a nivel persoal. Poida que ao principio pensase que esta era unha maneira de practicar, de “facer man” aproveitando o tempo libre. Pero iso só foi o primeiro mes. Cando empecei a ver a xente que vai, e como está, empecei a mirarme as cousas doutra maneira. Aquí descobres outra cara da odontoloxía.
