Noticias

“A xente que o pasa mal non é tan diferente de calquera de nós”

Lara Vivero

Lara Vivero

Conversamos con Lara Vivero, que desde datas recentes é Delegada Social da Clínica Solidaria de Madrid. Odontóloga de 23 anos, a día de hoxe está a cursar dous mestrados, un en Ciencias Odontolóxicas e outro de Especialista en atención odontolóxica integrada na crianza con necesidades especiais, ambos na Universidade Complutense de Madrid.

Cando comeza o teu contacto con Odontoloxía Solidaria?

Fai algo máis de ano e medio. Principiei como estudante e fiquei despois como odontóloga. Souben da Fundación por Internet. Púxenme a procurar ONG que traballasen en odontoloxía e encontrei OS. Contactei por teléfono, visitei a clínica de Madrid e xa fiquei como voluntaria. Víase bastante bo ambiente, compañeirismo e sentinme a gusto inmediatamente. Cando aínda era estudante facía traballo de asistente odontolóxica: axudaba os odontólogos, recollía o instrumental, facía que as cousas fosen máis rápidas. Por parte dos odontólogos, eles ensináronme moito: explicábanme o que facían, e iso en parte foi un complemento á miña formación. Eu penso que a eles gustáballes ter unha estudante a axudar, como a min me acontece agora como odontóloga: faime ilusión poder transmitir o meu coñecemento e contribuír a que a persoa que está comigo sexa mellor profesional no futuro.

Tiñas algunha experiencia previa en organizacións solidarias?

Ningunha. Pensárao moitas veces, mais por falta de tempo e de información nunca dei o paso. Entrei en Odontoloxía Solidaria cando terminei cuarto de carreira; tiña todo o verán libre e quixen procurar algunha actividade relacionada co meu e, especialmente, coa que puidese axudar a xente que o precisaba.

Como se percibe Odontoloxía Solidaria no ambiente estudantil? Coñécese o suficiente?

Non, eu penso que non se coñece o suficiente. Os que eran os meus compañeiros de clase coñeceron Odontoloxía Solidaria porque ía eu e, de feito, tiña un par de compañeiros que viñan tamén á clínica comigo. Pero en xeral coñécese pouco. Paréceme que esta é unha área que podía potenciarse.

Que aprendiches na túa experiencia con OS a nivel humano?

Bastantes cousas. Acabas por aprender que realmente a xente que está a pasar necesidade ou está en risco de exclusión social non é tan diferente de ningún de nós. Hai moita xente que non coñece este sector da poboación, que nunca tratou con el, polo que a nivel social apréndese moito. Non se trata só do que ti achegas, creces moito no persoal e no profesional. Eu comparto plenamente a filosofía de Odontoloxía Solidaria. Paréceme que os tratamentos odontolóxicos básicos debía cubrilos a Seguridade Social, aínda que, de momento, é algo que vexo lonxe, porque a odontoloxía é custosa e en España non temos esa cultura.

Pensas que os poderes públicos recoñecen suficientemente o labor que realiza Odontoloxía Solidaria?

Penso que neste momento estamos a comezar a ter un pouco máis de recoñecemento, estamos a recibir máis subvencións de organismos que non nos deran subvencións antes… mais tamén penso que aínda nos resta camiño por percorrer nesa dirección.

Fálanos do día a día na Clínica de Madrid.

Hai moita rotación de voluntarios, no sentido de que algunha xente só pode vir un par de meses, ou despois ten que deixar de vir por motivos de traballo, e vai entrando xente nova. Tamén estamos uns cantos que levamos xa máis tempo. Mais como che dicía antes, o ambiente é moi bo, os traballadores axúdannos moito sempre que temos algún problema e tentamos axudarnos entre todos.

Es a Delegada Social desde fai pouco. Como encaras esta nova responsabilidade?

Si, desde fai pouquiño. Eu son unha especie de ponte entre os voluntarios e a organización. Encároo con ilusión, porque entre os voluntarios e a entidade tampouco hai moitos problemas. Entendémonos bastante ben.

“Aínda podemos facer cousas entre todos para mellorar a sociedade”

José Sanchis

José Sanchis

Desde hai unhas semanas, José Sanchis é o novo Delegado Social da Clínica Solidaria de Valencia que, desde 1999, traballa pola saúde oral das persoas que non poden acceder á saúde oral en condicións de mercado a causa da súa situación socioeconómica. José, protesista dental de 52 anos, colabora con Odontoloxía Solidaria desde 2008, e encara con ilusión a súa nova responsabilidade.

— Levas xa bastantes anos implicado no traballo solidario da Fundación. Por que decidiches dar o paso e facer parte deste proxecto?

— Inicialmente houbo unha cousa que me chamou a atención. Cando me movía nos ambientes do sector, vía con frecuencia o adhesivo de Odontoloxía Solidaria. Era algo que me chamaba a atención e, sen coñecelo aínda, xa intuía que me ía gustar. Até que un día en que estaba pola zona da clínica, decidín subir e preguntar. Entón vin a dinámica de OS, gustoume e decidín colaborar na medida do posible. A partir dese momento, pouco a pouco, foi ampliándose o foco: comecei a coñecer a xente, a maneira de traballar… e até o día de hoxe. Estou a gusto co labor que facemos.

— Colaboraras con algunha entidade de acción social antes?

— Si, mais deixeino por circunstancias persoas durante uns anos. Desde ben novo, con 13 ou 14 anos, estiven a colaborar coa Cruz Vermella. En Odontoloxía Solidaria retomei este camiño. Vin que non é nada fácil, porque cómpre lidar con bastantes cousas mais, ao último, as satisfaccións e as recompensas son moitas.

— Fálanos un pouco destas satisfaccións e recompensas de tipo persoal…

— A situación social na rúa agora mesmo todos sabemos como está, maiormente no sector de poboación que acostumamos tratar. Ver as persoas que saen da clínica con ese sorriso sincero, sen ese temor, sen levar a man á boca para tapar “a cicatriz” por iren desdentadas… a verdade é que enche moito, leva a pensar que aínda se poden facer cousas entre todos para mellorar a sociedade. Hai sitio e tempo para todo e para todos.

— Como viches a evolución da Clínica Solidaria de Valencia desde que comezaches até agora?

— Pouco a pouco foi afianzándose, e unha vez que tivo unha base firme vin que comezou a ir bastante liviá, que está a funcionar dun modo bastante dinámico. Vexo que o ambiente de traballo na clínica é moi cordial. Os voluntarios veñen con moita ilusión e tratan moi ben os pacientes, que é algo que me encanta. Nalgúns casos, hai pacientes que parecen temer que os reprendan por como teñen a súa cavidade bucal, mais ao ver que os meus compañeiros os tratan con dozura e empatía, mudan inmediatamente. Entre os compañeiros o ambiente é moi bo. Se non houbese bo ambiente e cordialidade, o que alí se fai non se podería facer.

— Que dirías a un compañeiro de profesión para convidalo a facer parte de Odontoloxía Solidaria?

— Depende de quen fose, sempre é preciso procurar o lado humano de cada persoa. Todas as explicacións que puidese dar serían positivas, mais o realmente bo sería que nos coñecese, que vise os pacientes… o que esa persoa vivise ao coñecer como funcionamos.

— Como encaras a responsabilidade de ser o novo Delegado Social da clínica de Valencia?

— O meu labor consiste en ver as posibles deficiencias que poida ter a clínica e, sobre todo, as posibles melloras que se poidan aplicar. Tamén ver de que forma podemos facer que a dinámica da clínica sexa máis fluída. Sempre hai pequenos detalles que pulir. Eu encároo con ilusión, é claro. Espero colaborar para que a clínica sexa aínda máis funcional, e que sexa beneficiosa para todos: para os pacientes e para os voluntarios. Todo o mundo pode e debe aprender dos demais.

Odontoloxía Solidaria recibe o Premio Solidariedade 2016 do ICOEV

Entrega del Premio Solidaridad en la sede del ICOEV

Entrega do premio na sede do ICOEV

Odontoloxía Solidaria recibiu o pasado día 15 de novembro o Premio Solidariedade que outorga o Ilustre Colegio Oficial de Odontólogos y Estomatólogos de Valencia (ICOEV). No acto da entrega, celebrado na sede do Colexio, recolleron o galardón o vicepresidente da Fundación, Rafa Montaña, e o voluntario e a voluntaria da Clínica Solidaria de Valencia Dimitri Chursin e Selenne Reyes.

A nosa entidade recibiu o Premio Solidariedade, dotado con 5000 euros, por terceiro ano consecutivo, esta vez compartido coa ONG SOS Odontoloxía Social. A Xunta de Goberno do ICOEV valorou nas deliberacións o “carácter de axuda enfocada á poboación con serias dificultades de acceso á atención odontolóxica”. No caso concreto da Fundación Odontoloxía Solidaria, o Colexio destacou, no momento de facer público o veredicto “o seu recoñecido labor de atención a pacientes en risco de exclusión social na provincia de Valencia a través da súa clínica, situada na rúa Balmes”.

Odontoloxía Solidaria en SESPO 2016

sespo3

Rafa Montaña e Núria Camps, en SESPO, 2016

A Fundación Odontoloxía Solidaria tivo unha presenza destacada no XII Congreso da Sociedade Española de Epidemioloxía e Saúde Pública Oral (SESPO), celebrado os pasados días 11 e 12 de novembro no Hospital Morales Meseguer da cidade de Murcia.

O vicepresidente da Fundación, Rafa Montaña, a directora estratéxica, Núria Camps, e o voluntario Andrés Aliaga, presentaron as características e métodos de traballo da Fundación e as súas clínicas a tarde do sábado, co relatorio Indicadores para a inclusión social da Fundación Odontoloxía Solidaria.

Tratando diversos aspectos da cuestión, a e os relatores incidiron de modo especial en que o traballo da Fundación é, en primeiro termo, unha resposta a unha realidade social, porque son numerosos os sectores da poboación que, a causa da súa situación socioeconómica, non teñen posibilidades de acceder á saúde oral. A intervención da nosa compañeira e compañeiros foi na liña doutros relatorios presentados no congreso, onde se fixo evidente a necesidade dunha estratexia a nivel estatal.

O Colegio de la VIII Región doa 15.000 euros para as obras da futura Clínica Solidaria de Burgos

S_2_gaO Colegio Oficial de Odontólogos y Estomatólogos de la VIII Región vén de doar 15.000 euros a Odontoloxía Solidaria, destinados ás obras de acondicionamento da futura Clínica Solidaria da cidade de Burgos. Esta achega súmase á bolsa recentemente concedida pola Sociedad Española de Prótesis Estomatológica y Estética (SEPES), por importe de 6000 euros, coa finalidade de dotar a clínica burgalesa dunha Cadeira de Dentista SEPES Solidaria. O proxecto conta tamén coa implicación da Orde Hospitaleira de San Xoán de Deus, que cedeu un local para esta clínica.

Aínda son moitos os pasos precisos para que a clínica de Burgos -promovida polo noso compañeiro José Manuel López-Dóriga, ex-presidente de Odontoloxía Solidaria, sexa unha realidade, mais as xestións realizadas durante os últimos meses van na boa dirección. Cando o proxecto for unha realidade, incidirá moi positivamente na saúde oral das persoas en risco de exclusión social da zona, como demostran datos recentes. Segundo un estudo realizado pola consultora AIS Group o ano pasado, a suma da poboación en risco de pobreza das tres cidades máis poboadas da provincia (Burgos, Miranda de Ebro e Aranda de Duero) ascende a 37.941 persoas, cifra que xustifica socialmente esta iniciativa.

“Facilitar que os dentistas poidan facer traballo solidario é un dos obxectivos do noso Colexio”

José Luis Rocamora

José Luis Rocamora

O doutor José Luis Rocamora Valero licenciouse primeiro en Medicina e Cirurxía Xeral (1983), para despois facelo en Odontoloxía en 1986, ano en que comeza o exercicio da profesión de dentista en Alacant. En 1995 entrou na Xunta do Colegio de Odontólogos y Estomatólogos de Alicante (COEA) como secretario, e en 2003 asumiu a Presidencia, cargo que actualmente desempeña. O COEA conta na actualidade con máis de 1000 colexiados.

— Cales son as principais dificultades que encaran as e os profesionais do Colegio de Alacant?

— A situación é semellante á do resto de profesionais de España. A crise afectou todos os sectores. Tamén o noso. Infelizmente, hoxe, unha persoa que se acaba de licenciar ten moitas posibilidades de facer parte das listas de desemprego, de traballar con contratos precarios ou de ter que irse ao estranxeiro para poder traballar dignamente. Mais isto tamén acontece en moitas outras profesións. Non é a miña intención parecer corporativista, mais si debo dicir con clareza que é perigoso para a saúde que os profesionais que nos encargamos dela esteamos a vivir esta situación de plétora profesional. Somos demasiados dentistas. Alacant superou por primeira vez na súa historia a cifra dos 1000 dentistas colexiados. Temos case un 40% máis dos dentistas que aconsella a Organización Mundial da Saúde.

— O COEA é un Colexio aberto á cidadanía?

— Entre as funcións do Colexio están a defensa da odontoloxía e a defensa dos pacientes. Por iso, o noso Colexio é tamén o colexio de todos os pacientes alacantinos e entre os nosos labores está o de informar os pacientes dos dereitos que teñen. Tamén é a nosa función mediar entre o paciente e o dentista para tentar solucionar os problemas que puideren xurdir da mellor forma posible. Calquera persoa que tiver unha queixa do seu dentista pode pórse en contacto connosco.

— Vostede manifestouse varias veces en contra do denominado “mercantilismo dental”. Pode definir este concepto? Que solución ou solucións pensa vostede que ten?

— En España, calquera empresario pode abrir unha clínica odontolóxica. Así, cando unha persoa chega á consulta cun problema de saúde oral, o primeiro que podería acontecer é que o empresario só vise o cliente que ten diante de si. Non o paciente. Podería ver só números e aplicar o “todo vale” nos negocios, utilizando sen consideración todos os recursos ao seu alcance, desde publicidade falsa a contratos en precario a odontólogos acabados de licenciar. Este mercantilismo, que non se pode atribuír a todos os empresarios pero que si está a ocorrer no noso país, está a facer un dano, moitas veces irreparable, na saúde oral dos cidadáns, e está a provocar un evidente prexuízo aos profesionais da odontoloxía, cun crecente desprestixio dos dentistas perante a sociedade. Desde o Colegio de Dentistas de Alicante apostamos por unha odontoloxía sen asteriscos, sen letra pequena no contrato, sen trampa nin artificio.

— Vostede coñece a Fundación Odontoloxía Solidaria. Que lle parecen os nosos fins e métodos de traballo?

— Efectivamente, coñézoa, maiormente a través da nosa vogal responsable no COEA da área solidaria. Teño que salientar o seu carácter solidario e os seus fins, baseados en mellorar a saúde oral dos máis desfavorecidos a través de diversas actuacións. Facilitar aos dentistas alacantinos que poidan destinar parte do seu tempo a esta actividade solidaria é un dos obxectivos do Colexio. E é moi necesario o seu traballo, o de entidades, fundacións e ONG que permitan aos profesionais colaborar.

— Desexaría e pensa que é posible que algún día se poña a andar unha Clínica Solidaria en Alacant? De ser o caso, cal sería o grao de implicación do Colexio?

— Como dicía antes, é un obxectivo desta Xunta Directiva do COEA facilitar aos dentistas alacantinos que poidan destinar parte do seu tempo á solidariedade. De feito, por exemplo, colaboramos con algunhas ONG para que os nosos colexiados poidan participar en accións solidarias en países en desenvolvemento ou en campamentos de refuxiados. Tamén participamos na recollida de material necesario para esas actuacións solidarias. E desde hai algún tempo estamos a pór todo o noso esforzo na creación dunha Clínica Solidaria en Alacant, mais aínda están por concretar algúns aspectos e gustaríame dar a noticia aos nosos colexiados cando realmente sexa efectiva. O que si podo adiantar é que xa temos un amplo listado de dentistas dispostos a dedicar parte do seu tempo a esta futura Clínica Solidaria.

— A sanidade pública non contempla os tratamentos odontolóxicos que serían desexables. Pensa que a medio prazo estas prestacións farán parte do sistema público de saúde? Cal é a actitude das Administracións públicas perante esta cuestión? E a dos profesionais da odontoloxía?

— Sinceramente, non me parece que a sanidade pública vaia incrementar as súas prestacións en materia de saúde oral, porque ten outras prioridades de cara á cidadanía. Paréceme que a medio prazo non vai mudar moito a situación, polo menos a Administración non mostrou interese niso nos últimos anos. Ora ben, os profesionais da odontoloxía pensamos outra cousa. Todo dentista ao que lle guste a súa profesión ten como primeiro obxectivo conseguir unha mellor saúde para o seu paciente. Non importa se o fai na súa clínica privada ou se atende a nivel público. A saúde é o noso fin. Oxalá a Seguridade Social atenda, co mellor sistema posible, as necesidades da poboación en materia de saúde bucodental.

— Unha última pregunta de carácter máis filosófico ou ideolóxico: Por que cómpre ser solidario?

— Solidariedade. Do latín, solicitas, que fai referencia a unha realidade homoxénea, enteira, unida, onde os elementos que fan parte dese todo teñen a mesma natureza. O ser humano é un e ten na súa natureza ser solidario. Hoxe ti e mañá eu. A próxima vez podo ser eu ou meus fillos quen precisen de axuda. É unha obrigación de todos. Sen excepción. Ser solidario é estar comprometido coa vida. Iso é Xustiza. Ser solidario é ser xusto.

O Premio á Solidariedade do ICOEV recae en OS por terceiro ano consecutivo

LOGO_gran_Clinica_OS_Valencia2O Ilustre Colegio Oficial de Odontólogos y Estomatólogos de Valencia (ICOEV) concedeu o seu Premio á Solidariedade a Odontoloxía Solidaria. O galardón está dotado con 2500 euros.

Nun comunicado feito público hoxe, fontes colexiais destacan que Odontoloxía Solidaria conseguiu o premio por terceiro ano consecutivo “a causa do seu recoñecido labor de atención a pacientes en risco de exclusión social na provincia de Valencia a través da súa clínica situada na rúa Balmes”.

A Xunta de Goberno do ICOEV, engade o comunicado, estimou nas deliberacións do veredicto o “carácter de axuda enfocada á poboación con serias dificultades de acceso á atención odontolóxica” por parte da Fundación.

Durante os seus anos de actividade na cidade de Valencia, Odontoloxía Solidaria atendeu 15 000 pacientes, grazas ao labor voluntario de numerosas e numerosos profesionais do sector bucodental. Durante o primeiro semestre de 2016, a Clínica Solidaria de Valencia atendeu 735 persoas derivadas polos servizos sociais de diversas localidades da provincia, contando coa acción solidaria de 25 dentistas.

“Mañá podemos ser nós quen precisemos de axuda”

Íñigo San Luis

Íñigo San Luis

Íñigo San Luís Bugallo é un dos voluntarios que dedican tempo e coñecementos a favor das persoas máis desfavorecidas nunha das nosas clínicas. Ten o seu propio centro dental en Bergondo, pero cada quince días, este odontólogo de 50 anos acode á Clínica Solidaria da Coruña, onde atende persoas que, a causa da súa situación, non poden acceder a tratamentos de saúde bucodental en condicións de mercado. Falamos con el sobre as motivacións e experiencias deste voluntariado.

Comezaches na Clínica Solidaria da Coruña a primavera pasada. Antes diso, colaboraras con algunha ONG?

— Non, ningunha. Era algo que sempre estaba na miña mente. Anos atrás pensara que podía estar ben implicarme en temas de cooperación internacional, na América do Sur ou África, pero foi algo que nunca concretei. Era algo que sempre estaba na miña mente, pero que non fixen até que coñecín este proxecto de Odontoloxía Solidaria, que me pareceu fenomenal.

E por que desta vez decidiches dar o paso?

— Na miña consulta privada estaba a ouvir dramas familiares continuamente, sobre o mal que o está a pasar a xente pola situación actual, pola crise. Pouco a pouco fun vendo que a xente non pode máis. A partir destas constatacións fun tomando máis consciencia do tema, e iso foi o que me levou a dar un pouquiño do meu tempo. Actualmente colaboro con Odontoloxía Solidaria indo á clínica unha tarde cada quince días. Con Odontoloxía Solidaria teño a oportunidade de axudar aquí, onde é realmente moi necesario.

Que tal a experiencia até o momento?

— Moi ben, moi boa. Moi bos compañeiros. E con respecto aos pacientes, ves que son xente que valora o teu traballo, que valora que esteas a dar o teu tempo para isto.

Ás veces, encontrarás pacientes con situacións persoais especialmente duras…

— Si, con certeza. E iso véxoo tamén na privada, como che dicía antes. A situación é moi dura.

No persoal, que che dá o traballo solidario?

— É moi gratificante poder axudar as persoas en algo do que tes coñecementos. Pero, ademais, tamén temos que pensar que o futuro da odontoloxía é incerto, e que o das nosas pensións tamén. O día de mañá quizais sexamos nós quen precisemos de axuda. Hoxe estás arriba e mañá non. É unha forma de solidarizarse coa xente que ten problemas, porque eu tamén podo ser unha desas persoas mañá. Iso tamén me levou a colaborar pero, de certo é moi gratificante e é moi agradecido poder actuar nun campo no que sei que podo axudar.

Que che parecen os protocolos, o método de traballo das clínicas?

— Penso que está moi ben. Loxicamente, sobre a marcha vamos dándonos conta de cousas que se poden mellorar. Cando iso ocorre, fálase e pouco a pouco van solucionándose todos os asuntos. As cousas axústanse sen maior problema.

Que dirías a unha compañeira ou compañeiro odontólogo para que se implique na nosa organización?

— Que é un campo que coñecemos, e que pode ser mellor que axudar nisto? Ese compañeiro, na súa consulta, estará a darse conta da triste realidade social, igual que eu. Animaríao dicíndolle que se vai sentir moito mellor podendo axudar.

SEPES concede unha bolsa de 6000 euros para a futura Clínica Solidaria de Burgos

José Manuel Díaz (centro) recibe a Bolsa SEPES Solidaria 2016 en Bilbao

José Manuel Díaz (centro) recibe a Bolsa SEPES Solidaria 2016 en Bilbao

A Sociedade Española de Próteses Estomatolóxica e Estética (SEPES) concedeu a Odontoloxía Solidaria a Bolsa SEPES Solidaria 2016, dotada con 6000 euros, como achega ao proxecto presentado no seu día por parte da Fundación, coa finalidade de dotar a futura clínica de Burgos dunha Cadeira de Dentista SEPES Solidaria.

O noso compañeiro José Manuel Díaz López-Dóriga, promotor da iniciativa e ex-presidente de Odontoloxía Solidaria, recibiu o diploma que acredita a concesión desta importante bolsa onte, sábado día 15 na cidade de Bilbao, no cadro da Asemblea Anual de SEPES.

SEPES é unha asociación científica sen fins lucrativos que agrupa profesionais da odontoloxía dedicados principalmente aos ámbitos da prótese e a estética dental. A entidade constituíuse en 1970 e na actualidade é unha das sociedades científicas do campo da odontoloxía de maior prestixio. A día de hoxe conta con máis de 3500 profesionais asociadas/os.

“Ser solidario dá felicidade”

Javier García Asensio

Javier García Asensio

Despedimos o mes de setembro entrevistando o noso compañeiro Javier García Asensio, odontólogo de 38 anos de idade que fai parte do equipo de voluntariado da Clínica Solidaria de Fuengirola. Javier, que ten a súa propia clínica dental na poboación malagueña de Ronda, fálanos nesta conversa das motivacións e valores implícitos na súa acción solidaria.

— Fuches dos primeiros voluntarios da Clínica Solidaria de Fuengirola. Como ves a evolución da clínica, desde que comezou a atender pacientes até hoxe?

— Ao principio había moitas reticencias por parte da xente. Como ten habido tanto timo, tanto engano, a moita xente non lle ficaba claro se isto era unha forma de captar pacientes ou realmente era algo cunha finalidade social. Mais, a medida que foron vendo o que estamos a facer, a situación mudou. Cada vez hai máis xente, e cada vez a xente vaise máis contenta. A nivel de clínica estamos moi ben. Pero eu vexo que lle falta un pouco que haxa máis persoas que se impliquen como voluntarias. A clínica ten un potencial estupendo, ten bos equipos, está nun sitio idóneo, e penso que aínda non se aproveita este potencial todo o que se podería. O importante é que durante este tempo a clínica foi gañando a confianza da xente. Temos mesmo pacientes que veñen de Jaén, que está a hora e media de Fuengirola.

— Dis que debía haber máis persoas voluntarias. Como convencerías unha ou un colega odontólogo para que se envolva no proxecto?

— Eu penso que o sentido final da nosa profesión é moi bo, porque consiste en axudar a xente. Implicarse en Odontoloxía Solidaria é unha maneira de poder cumprir coa vocación da nosa profesión, engadíndolle o feito de non facelo por diñeiro.

— E que te motivou a ti para entrar como voluntario na clínica? Coñecías xa a existencia de Odontoloxía Solidaria?

— Si, sabía que existía Odontoloxía Solidaria desde había anos, mais situábaa principalmente en Madrid e Barcelona; non sabía que se estaban a abrir clínicas noutros sitios. Recibín unha carta do Colexio de Odontólogas/os, a informar do proxecto de Fuengirola, e a verdade é que ao primeiro non lle prestei moita atención… foi a miña muller quen me animou a que me informase máis e me envolvese. Nós somos cristiáns, e pensamos que por riba de todo cómpre axudar as outras persoas. E se existe a oportunidade de axudar a xente, e encima no ámbito da nosa profesión, é idóneo. O escenario perfecto, vamos…

— De maneira que no teu caso ser solidario considéralo un deber…

— Si. Penso que cada un ten o deber de axudar as outras persoas no que saiba facer ou no que estea preparado para facer. Ademais, eu penso que ser solidario dá felicidade. Cando ti es capaz de axudar as outras persoas, ademais de beneficiar esas outras persoas, ti mesmo tamén te beneficias, porque te sentes mellor, porque es máis feliz. Mais tamén é unha cuestión de xustiza social. Como non nos vamos axudar entre nós? Se á miña beira teño unha persoa cunha necesidade que podo resolver, e teño os medios para facelo grazas a unha ONG como Odontoloxía Solidaria, como non o vou facer?

— Ás nosas clínicas solidarias acoden pacientes que, ás veces, teñen unha biografía persoal moi dura. Que che dá o trato coas e cos pacientes?

— Especialmente, perspectiva. Cando comezas a falar con eles e che contan a situación na que están, dáste conta de que es un privilexiado. Pensas que ti segues a ter problemas, porque todos os temos, mais en comparación cos destas persoas son moi liviáns. Isto fai que penses que tes que estar agradecido e contento.

— Como recolliamos no noso último boletín, este verán colaboraches coa ONG Escuela de Solidaridad, de Granada. Colaboraches con outras entidades a nivel odontolóxico?

— Hai uns anos estiven no Perú, na parte amazónica do país. A través dun misioneiro que coñecía, estiven alí un mes. Había montado un equipo dental no consultorio médico. Desprazabámonos por poboacións que nuns casos só tiñan electricidade unhas poucas horas, e noutros simplemente non tiñan. Así que durante o día facíamos extraccións, e cando activaban a electricidade aproveitábamos para facer empastes. Era preciso aproveitar cada minuto. Foi unha experiencia moi interesante e fiquei con vontade de repetir nalgún outro proxecto internacional.

Pin It on Pinterest

Share This
X