Marisol Velarde
Marisol Velarde, de 38 anos, é odontóloga endodoncista. Estudou a carreira na súa Bolivia natal, para mudarse despois a Madrid, onde comezou a colaborar con Odontoloxía Solidaria. Actualmente reside en Andalucía, e é a Delegada Social da Clínica Solidaria de Fuengirola (Málaga).
— Como comezou o teu contacto coa Fundación?
— Foi hai catro anos, cando estaba a facer a homologación na Universidade Complutense de Madrid, e uns compañeiros da facultade faláronme de Odontoloxía Solidaria e da posibilidade de traballar de voluntaria. Procurei a través de Internet para ver de que se trataba, e despois contactei coa Clínica Solidaria de Madrid, que está en Vallecas.
— Era a túa primeira experiencia no mundo do voluntariado?
— Non. Xa en Bolivia, cando rematei a carreira, estivera a colaborar nun centro de crianzas con discapacidade mental, onde había unha clínica dentaria. Estiven un par de anos naquel centro como voluntaria e despois fun a un psiquiátrico… Cando vin para España e tiven a oportunidade de traballar outra vez como voluntaria encontrei Odontoloxía Solidaria, que é o mellor, realmente, porque é o que eu sei facer. A vida lévame por camiños de voluntariado. Faime sentir mellor, é claro. Son completamente feliz.
— Estiveches dous anos de voluntaria en Madrid, e agora estás na clínica de Fuengirola.
— Si, falta pouco para facer os dous anos. Mudei de cidade por razóns persoais, e todo foi por casualidade. Cando fun de Madrid a Fuengirola, acudín a unha entrevista de traballo e encontrei a Ana Campi, que me contou que había uns poucos meses que se abrira a clínica de Fuengirola. Eu estaba encantada porque cando comecei a vivir aquí non tiña traballo, e podía ir todos os días a Odontoloxía Solidaria. Agora a miña situación laboral mudou, traballo como autónoma en diferentes clínicas, e non podo ir tanto. Teño libre unha quenda por semana, facendo todo o posible.
— É boa a relación cos compañeiros?
— Claro. Isto é case como unha relixión. As persoas que van alí son coma ti, de maneira que ambiente é estupendo. Todos son un amor, achegan o seu tempo e o seu traballo. Os compañeiros de OS son diferentes, teñen outro punto de vista sobre a odontoloxía, no sentido de que o teu traballo non é algo que fagas por diñeiro, senón por vocación.
— E como é a túa relación coas persoas usuarias, que moitas veces pasan por situacións persoais bastante duras?
— Eu veño dunha familia humilde, na que foi un pouco complexo saír adiante, e teño moita empatía coa xente. Non teño empatía porque o traballo o requira, por psicoloxía, senón porque me sae da alma. Hai unha conexión humana cos pacientes.
— Es a Delegada Social da clínica de Fuengirola. Fálanos un pouco desta responsabilidade…
— Ben… iso xurdiu porque eu era das que máis ía á clínica, e coñecía case todos os voluntarios. Propuxéronme que fose eu a delegada e aceptei. Continúo a ser a mesma, só tento que os voluntarios participen un pouco máis, e procuro estar pendente da xente…
— Que dirías a un compañeiro de profesión para que veña a Odontoloxía Solidaria?
— Diríalle que a vida sen axudar os demais non ten ningún sentido. E máis no ámbito da odontoloxía, que é algo moi caro e inaccesible para moitas persoas.
