Esther Serrano
A Clínica Solidaria da Coruña ten dúas Delegadas Sociais: Sandra Rabuñal, a quen entrevistamos hai pouco tempo, e Esther Serrano, con quen conversamos hoxe. Odontóloga de corenta anos, orixinaria de Murcia, en cuxa universidade cursou os seus estudos, Esther compaxina o seu traballo nunha clínica privada da cidade galega co voluntariado en Odontoloxía Solidaria.
— Desde cando estás na Clínica Solidaria da Coruña?
— Desde antes da súa apertura. Eu quería facer voluntariado aquí, e a miña primeira idea foi facelo coa Asociación Contra o Cancro porque, tal como ocorreu a tanta xente, na miña familia houbo casos desta enfermidade. Fixen unhas primeiras xestións neste sentido, mais xusto naquel momento lembrei que existía Odontoloxía Solidaria, aínda que naquela época non coñecía demasiado ben a organización. Seguramente vira algunha cousa no Facebook e pouco máis. Procurei na internet, enviei un correo e dixéronme que estaba previsto abrir na Coruña, mais daquela non se coñecía a data exacta. En paralelo, coñecín a Brais Andújar, sen eu saber aínda que el facía parte de Odontoloxía Solidaria, e pregunteille se sabía algo da Fundación. E claro que sabía, porque el e Ana Otero eran quen impulsaban o proxecto! A partir dese momento, vinculeime ao proxecto e á entidade.
— Dixeches que naquela época decidiras participar como voluntaria nalgunha organización. Que che levou a dar ese paso?
— Hai uns anos o meu home decidiu irse formar a Boston, e eu funme con el. Como sabes, nos Estados Unidos dan moita importancia ao voluntariado, e eu metinme nunha asociación de dentistas hispanos que facía moito traballo coas comunidades hispanas, e que tamén captaba mozos para carreiras dentarias, quer fose para hixienista, asistente odontolóxico, odontólogo… Gustoume moito esa experiencia e, cando volvín a España quixen seguir ligada ao mundo do voluntariado. Antes de ir aos Estados Unidos nunca explorara esta faceta, e descubrín que me motiva máis do que moitas outras cousas. Resúltame moi motivadora porque (e quizais sexa algo completamente egoísta) me sinto moito mellor comigo mesma. Paréceme que o traballo que facemos en Odontoloxía Solidaria é unha forma de facer xustiza, por dicilo dalgunha maneira… Non todo o mundo ten a sorte que tiven eu na vida, e isto é unha forma de devolvela.
— Fálanos da túa experiencia na clínica da Coruña.
— Fenomenal, a verdade. Desde o primeiro día. A clínica funciona moi ben, hai moi boa relación cos compañeiros e vai aumentando o número de voluntarios. Hai tan bo ambiente que mesmo temos unha antiga paciente que se involucrou como voluntaria! É unha rapaza venezolana que estudou Comunicación no seu país e agora vén como voluntaria administrativa… Hai bo clima e eu penso que se nota moito. No que concirne ao trato cos pacientes, tamén é moi bo. Son persoas que con frecuencia che contan cousas da súa vida que che fan pensar no ben que estás ti. Axúdanche a gañar perspectiva sobre a vida, e a entender que non te podes queixar nin da metade do que te queixas. Son moi boa xente e moi bos pacientes, moi respectuosos e agradecidos.
— E que tal as túas responsabilidades como delegada social?
— Eu, basicamente, o que tento facer é captar voluntarios. Falo a todo o mundo de Odontoloxía Solidaria por se queren colaborar: compañeiros de traballo doutras cínicas, xente da universidade… Téntoo con todo o mundo. Para tentar convencelos dígolles, basicamente, que veñan vernos e estean un día na clínica connosco. E despois, que fagan o que quixeren. O que facemos aquí paréceme moito máis motivador do que o traballo nunha clínica privada, e como todo o mundo se leva tan ben… penso que esta é a nosa mellor carta de presentación.
