Josefina Guzmán
Josefina Guzmán de la Cruz, odontóloga de 58 anos, exerce no ámbito privado, pero saca horas para colaborar como voluntaria na Clínica Solidaria de Granollers. Orixinaria da República Dominicana, actualmente reside en Barcelona. Falamos con ela para coñecer mellor a súa experiencia na Fundación e as súas motivacións no ámbito solidario.
– Cando empezas a colaborar con Odontoloxía Solidaria?
– Fai un par de anos. Coñecín a Fundación grazas a Albert Cabestany: el e eu traballamos xuntos, falábame moito de Odontoloxía Solidaria, e como eu facía moito tempo que quería facer algunha actividade de tipo solidario decidinme.
– De onde viña este desexo de facer traballo solidario?
– É que a min este país deume moito, e pensei que algo debía eu dar. Tenia o desexo de axudar. Sabía que existían organizacións solidarias, pero non sabía como atopalas e en realidade tampouco as buscaba moito. Era un desexo latente que ao final se puido realizar. A min gústame dar algo do que sei, do único que sei. Sénteste ben dándoo.
– Por un desexo de xustiza, ou por outras motivacións?
– Non penso tanto a un nivel global, senón a un nivel persoal. Sabes que ha moita xente que o pasa mal e podes axudar un pouquiño.
– Que tal a experiencia ata o momento na Fundación?
– A min gústame moito facer este voluntariado. O día que vés á Clínica Solidaria é como unha saída, como un despexe: fas exactamente o mesmo de todos os días, atender a pacientes, pero a min despéxame. Séntame ben. Aquí fago prótese. O trato cos pacientes e bo en xeral. Normalmente son moi agradecidos.
– Nalgúns casos, acoden á Fundación persoas con historias persoais moi complicadas?
– Si, é verdade. Normalmente non ha moito tempo para falar cos pacientes, porque se traballa moito, pero algúns che contan estas situacións. E dá que pensar, por suposto. Fai que sintas privilexiada, e que penses: “Meu Deus, e o teu que pensabas que os teus problemas eran graves”. Axúdache a relativizar.
– Que lle dirías a un odontólogo novo para convidarlle a que nos coñeza?
– Que aquí se aprende moito. Apréndese a tratar coa xente e coas situacións que logo vas a atopar na consulta, e aprendes sobre a profesión. A xente pregunta ao compañeiro, ha unha sinerxia moi positiva, e o trato cos compañeiros é francamente agradable.
