Jesús López Espinosa

Jesús López Espinosa

Jesús López Espinosa, odontólogo de 34 anos, comezou como voluntario na Clínica Solidaria de Madrid hai dous anos e medio. Estudou a carreira na Universidade Europea de Madrid. Na actualidade ten a súa propia clínica na cidade, e tamén colabora como especialista noutros centros. Esta é a súa experiencia e opinión sobre o traballo que desenvolve Odontoloxía Solidaria.

— Por que te enrolaches como voluntario na clínica de Odontoloxía Solidaria en Madrid?

— A partir de certa altura comecei a procurar sitios onde facer voluntariado. A miña primeira idea era viaxar, mais dei co proxecto de Odontoloxía Solidaria en Madrid. Decidín probar, e até hoxe. A experiencia está a ser moi positiva. Eu só fago endodoncia e, como hai moitos pacientes que as precisan, trato de aproveitar ao máximo todo o tempo que estou na clínica, para facer todas as endodoncias que poida. Vou lixeiro, e aínda que non paso moito tempo a falar coa xente, o trato cos pacientes é bo. Entendo que se podo facer unha endodoncia máis é mellor para eles que se estiver a preguntarlles pola familia e tal. Na miña clínica falo máis coa xente, mais aquí trato de facer todo o traballo posible, porque é o que se precisa. A primeira idea era ir á clínica un día cada dúas semanas, mais non é estraño que me pidan que vaia algún día máis; cousa que fago encantado.

— Que te motiva para ser voluntario?

— A necesidade da xente. Entendo que é preciso, e que non é necesario ir moi lonxe para colaborar, porque no mesmo Madrid hai xente que o pasa mal e que podemos atender. Paréceme que un pouco de cada un é moito para todos. Se ti pos un granciño de area, contribúes para que haxa un pouco máis de xustiza social. Hai xente á que a vida non lle foi ben, que non tivo tanta sorte como nós, e non é xusto que esta xente ou seus fillos carezan de acceso aos tratamentos odontolóxicos. Eu quero dedicar unha parte do meu tempo a tentar paliar isto, porque me parece que é o máis xusto. Imaxina que todos os dentistas de España o fixesen, que fosen media hora cada quince días a ver un ou dous pacientes: todo o mundo, incluída a xente que non ten recursos, estaría cuberto.

— Hai unhas semanas participaches na formación que se deu en Badajoz, centrada no trato con pacientes con discapacidade. Que tal a experiencia?

— Foi interesante. Fomos ver o protocolo do Servizo Estremeño de Saúde para as crianzas con discapacidade, porque traballaremos coa Asociación Hanan, de Tetuán, nun proxecto destas características. Gustoume ben a experiencia de Badajoz, o ver como teñen os protocolos e como funciona o tratamento con anestesia de pacientes especiais no hospital. Foi moi interesante tratar co Dr. Rueda. Coñecino en novembro en Barcelona, cando recibiu o Premio OS. No final da súa palestra fun saudalo, mais non falamos moito. Cando estiven en Extremadura, trabei unha moi boa relación con el.

— Pensas que Odontoloxía Solidaria está nun bo momento?

— A parte organizativa non a coñezo moi ben. Mais no día a día vexo que vai funcionando ben. Penso que damos un bo servizo aos pacientes, e que é unha cousa ben bonita. Tamén che digo que sempre se poden mellorar cousas.

Pin It on Pinterest

X